|
Αντιεξουσιαστική Οικονομία Δημήτρης Κωνσταντίνου Το πιο εκτεταμένο αντιεξουσιαστικό δίκτυο του τόπου μας προετοιμάζεται για μια πανελλαδική συνάντηση στις 8-9 του Μάη, εγκαινιάζοντας μια ιδιαίτερη χρονική περίοδο που θα είναι κρίσιμη τόσο για την πορεία του ίδιου όσο και για το μέλλον της οικονομικής οργάνωσης της κοινωνίας μας. Από την μπροσούρα που δημοσιεύτηκε με τις θέσεις και τις προτάσεις του κινήματος –φανερό δείγμα ωρίμανσης και αυτοπεποίθησης– μια φράση έμεινε χαραγμένη στο μυαλό μου: «…ώστε όταν η οργή ξεσπάσει, τίποτε να μην είναι το ίδιο». Αυτό είναι το στοίχημα. Σε συνθήκες απογοήτευσης και κοινωνικής κρίσης, η συνείδηση της κοινωνίας αυξάνεται κατακόρυφα και την οδηγεί μαθηματικά στην αναζήτηση εναλλακτικών προτάσεων. Ο Καστοριάδης προειδοποιούσε:[1] «Για να είναι, όμως, κοινωνικά αποτελεσματική, αυτή η αυτόνομη μαζική δράση δεν πρέπει να παραμείνει άμορφη, θρυμματισμένη και διασπασμένη. Πρέπει να βρει έκφραση σε πρότυπα δράσης και μορφές οργάνωσης, σε πρακτικές και σε θεσμούς που θα ενσωματώνουν και θα αντανακλούν τους σκοπούς της… Αν οι ελευθεριακοί επαναστάτες παραμείνουν μακαρίως μακριά από αυτά τα ζητήματα και δεν τα επεξεργαστούν ή ούτε καν διανοηθούν, τότε μπορούν να είναι σίγουροι ότι κάποιοι άλλοι θα το κάνουν». Ο ίδιος σημειώνει ότι για να αλλάξουμε την πραγματικότητα πρέπει να προσέξουμε τα μειονεκτήματα των διαφόρων τύπων «αναρχικού» ή «αυθορμητίστικου» φετιχισμού, ο οποίος πιστεύοντας ότι τελικά η συνείδηση των ανθρώπων θα καθορίσει τα πάντα, ενδιαφέρεται λίγο ή καθόλου για τις μορφές που πρέπει να πάρει αυτή η συνείδηση. Είναι προφανές. Στις κρίσιμες στιγμές, η κοινωνία δεν έχει χρόνο για επεξεργασία νεόκοπων λύσεων· αντίθετα, στρέφεται με απόγνωση στις έτοιμες δομές που έχουν ήδη πραγματωθεί, έστω και σε μικρή έκταση, και στις προτάσεις που μπορεί να έθαβε η κυρίαρχη ιδεολογία, αλλά δεν κατάφερε να τις καταπνίξει. Σε παλιότερο κείμενο (Βαβυλωνία, Σεπ. 2008) έγραφα ότι μια επεξεργασμένη, ριζοσπαστική πολιτική πρόταση ευνοεί την ανατροπή, διότι προσφέρεται ως συνεκτικό υλικό που θα ενώσει τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και, ταυτόχρονα, παρέχει στην πλατιά κοινωνία αυτό που έχει τόσο ανάγκη προκειμένου να κάνει το άλμα: κάτι χειροπιαστό, ένα σκιαγράφημα της αυριανής οργάνωσης. Μου είχε ξεφύγει τότε μια πολύ απλή αλήθεια: όταν δεν δίνουμε συγκεκριμένες απαντήσεις στα προβλήματα, οι άνθρωποι βαριούνται. Όσοι αφιερώνουν τη ζωή τους μέσα στα κινήματα το αντιμετωπίζουν αυτό, βλέποντας πολλούς ανθρώπους να έρχονται και να παρέρχονται, να ασχολούνται για λίγο και πολύ γρήγορα να αποτραβιούνται πίσω στην καθημερινότητά τους. Αυτό είναι το τίμημα της ανέξοδης κριτικής. Το μέλλον μάς επιφυλάσσει εκπλήξεις. Η εισβολή του ΔΝΤ στην οικονομία μας θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της υπανάπτυκτης καλοπέρασής μας. Οι συσχετισμοί διαπραγματευτικής δύναμης θα ανατραπούν απότομα προς όφελος των ήδη δυνατότερων και αυτό θα αφυπνίσει πολλούς. Είναι κάποιες ιστορικές στιγμές, σαν αυτές, που δίνουν την ευκαιρία στους υποτελείς να ανατρέψουν καταστάσεις, αλλά συνήθως εκείνοι δεν τις εκμεταλλεύονται. Τα ιστορικά δεδομένα δείχνουν ότι η άμπωτη της επαναστατικής δραστηριότητας οδήγησε επανειλημμένα πίσω στην, έστω και βελτιωμένη, υποτέλεια. Ο Κ. Καστοριάδης απέδιδε το γεγονός αυτό στο ότι οι επαναστατημένες κοινωνίες δεν διέθεταν ένα δίκτυο από επαρκείς δομές για να εκφράζουν τη θέλησή τους και στο ότι οι ίδιοι οι επαναστάτες δεν είχαν μια χονδρική ιδέα για το πώς θα μπορούσαν να λειτουργούν και να αλληλοσυνδέονται οι δομές αυτές. Με άλλα λόγια, δεν είχαν μπει στον κόπο να εκπονήσουν ένα πλαίσιο λειτουργίας για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των κρίσιμων στιγμών, αλλά προτίμησαν να περιοριστούν στην ανέξοδη κριτική, ελπίζοντας ότι οι άνθρωποι θα δημιουργήσουν αυθόρμητα και αυτόματα τις κατάλληλες δομές. Η θέσμιση, όμως, απαιτεί σχεδιασμό και φαντασία, μπόλιασμα των συνειδήσεών μας. Αυτό ισχύει και για τον τρόπο που οργανώνουμε την οικονομία μας. Προφανώς, η κοινωνία δεν τεμαχίζεται σε βάση και εποικοδόμημα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η οικονομία είναι ο τομέας που μας τρέφει. Ο κόσμος, ακόμη και σε περιόδους επαναστατικές, έχει ανάγκη να επιβιώσει. Δεν είναι τυχαίο που οι προειδοποιήσεις του Καστοριάδη περιέχονται σ' ένα κείμενο όπου ο στοχαστής αναφέρεται ακριβώς στο οικονομικό περιεχόμενο του σοσιαλισμού, προτείνοντας ο ίδιος από το 1957 ένα πολύ καλά επεξεργασμένο αμεσοδημοκρατικό σύστημα οικονομικής αυτοδιαχείρισης. Απ' ό,τι φαίνεται, στο πεδίο της οικονομίας θα γεννηθούν οι ευκαιρίες ανατροπής τα επόμενα χρόνια και στο πεδίο της θ' απαιτηθεί να εκφέρουμε συγκροτημένες εναλλακτικές προτάσεις και να τις κάνουμε πράξη. Οι προσπάθειες για τοπικές αγροτικές αυτοθεσμίσεις και η δικτύωσή τους με αστικά κέντρα διανομής των αγαθών (βλέπε δίκτυο παραγωγών-Nosotros/Βοτανικός Κήπος Πετρούπολης) δημιουργούν αντιεξουσιαστικές μικροοικονομίες που θα αποδειχθούν σίγουρα αναγκαίες, πρώτα απ' όλα, για την επιβίωσή μας. Η έξοδος από το Ευρώ, η παύση πληρωμών του χρέους, η συμμετοχική αυτοδιαχείριση και η αυτάρκεια, είναι το τετράπτυχο που όχι μόνο θα μας βγάλει από το αδιέξοδο, αλλά θα μας βοηθήσει να κάνουμε και τα πρώτα βήματα στην αχαρτογράφητη περιοχή πέρα από τα δοτά σύνορα του καπιταλισμού. [1] Κ. Καστοριάδης, «Για το Περιεχόμενο του Σοσιαλισμού», τεύχος 22, «Socialisme ou Barbarie», 1957. Γρίπη των Χοίρων ή Απροσδόκητη Επιτυχία των Χοίρων; Υπέρογκα κέρδη από τον εμβολιασμό; Νίκος Κυριάκου, Μάρτιος 2010 Στις 26 Ιανουαρίου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ξεκίνησε μια έρευνα για το αν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (HWO) επινόησε την πανδημία της γρίπης των χοίρων με σκοπό να ενισχύσει τα κέρδη για τους παρασκευαστές εμβολίων. Πραγματοποιούμενη στο Στρασβούργο της Γαλλίας, η έρευνα έρχεται ως συνέχεια στη δράση ορισμένων μυημένων, εμπειρογνωμόνων και αιρετών αξιωματούχων που είχαν ταχθεί ενάντια σε αυτό που θεωρούν ως «κακή επιστήμη», η οποία τρομοκρατεί με σκοπό να πείσει τις κυβερνήσεις να ξοδέψουν δισεκατομμύρια δολάρια για μη δοκιμασμένα εμβόλια. «Δεν έχω ξαναδεί τέτοια παγκόσμια απήχηση σε μια πολιτική δράση για την υγεία», είπε στην ακρόαση της Τρίτης ο Dr. Wolfgang Wodarg, ένας επιδημιολόγος που είχε ηγηθεί παλιότερα της επιτροπής υγείας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Ο Dr. Ulrich Keil, διευθυντής του Κέντρου Συνεργασίας για την Επιδημιολογία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας επιτέθηκε στη δική του οργάνωση και κατηγόρησε τον υπεύθυνο για τη γρίπη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Dr. Keiji Fukuda, ότι «πραγματοποιεί εκστρατείες άγχους…. Στις περιπτώσεις με το Σοβαρό Οξύ Αναπνευστικό Σύνδρομο (SARS) και τη γρίπη των πτηνών, οι προγνώσεις ήταν πάντα λαθεμένες. Γιατί δεν μαθαίνουμε απ' το παρελθόν;» είπε ο Keil. Τον προηγούμενο χρόνο ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προέβλεψε ότι ο ιός Η1Ν1 θα μπορούσε να προσβάλλει μέχρι και 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους και να επιφέρει το θάνατο σε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές, ενώ οι επιστημονικοί σύμβουλοι του Προέδρου Oμπάμα είπαν ότι το ξέσπασμα του ιού μπορεί να μολύνει πάνω από 120 εκατομμύρια Αμερικάνους και να σκοτώσει 90 χιλιάδες. Ο ιός Η1Ν1 όμως αποδείχτηκε ότι είναι μιας ήπιας μορφής γρίπη. Η γρίπη τύπου-Α είναι επιβεβαιωμένο ότι έχει προκαλέσει το θάνατο σε 14 χιλιάδες ανθρώπους παγκοσμίως, σύμφωνα με τους αριθμούς του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας από τις 22 Ιανουαρίου. Τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών και Πρόληψης (CDC) δήλωσαν το Δεκέμβριο ότι οι επιβεβαιωμένοι θάνατοι στην Αμερική είχαν φτάσει τους 4 χιλιάδες, αν και εξαιτίας μειωμένων αναφορών, ο πραγματικός αριθμός των νεκρών θα μπορούσε να φτάσει τους 16.500. Αυτός ο αριθμός είναι μικρότερος από το 50% των ασθενειών που αποδίδει το Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών στην εποχιακή γρίπη. Στο μεγαλύτερο μέρος του βόρειου ημισφαιρίου, η γρίπη των χοίρων βρίσκεται σε στάδιο παρακμής εδώ και περίπου 3 μήνες. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το νέο κύμα μετάδοσης του ιού εντοπίζεται σε μεγάλο βαθμό στις περιοχές της βόρειας Αφρικής και της νότιας Ασίας. Καθ' όλη τη διάρκεια του 2009, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και οι περισσότερες εγχώριες υπηρεσίες υγείας, όπως τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών, αγνόησαν τις αυξανόμενες ενδείξεις ότι η γρίπη των χοίρων δεν ήταν τόσο δολοφονική, με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις να σπαταλήσουν 10 δις δολάρια σε εμβόλια. Η Αμερική μόνο έχει ξοδέψει 2 δις σε φάρμακα και έχει κατανείμει 7,5 δις σε συμπληρωματικά έξοδα για την πρόληψη του ιού Η1Ν1. Όλο αυτό λειτούργησε θετικά για τους παρασκευαστές φαρμάκων. Ο ιός Η1Ν1 εμφανίστηκε τον Απρίλιο του 2009, και τον Ιούνιο η φαρμακοβιομηχανία CSL Limited ανέφερε ότι τα ετήσια κέρδη είχαν αυξηθεί 63% σε σχέση με την περίοδο 2007-2008. Ομοίως, κατά το τρίτο τρίμηνο του 2009 –την ώρα που οι συμβάσεις για τον Η1Ν1 άρχισαν να αυξάνονται– η εταιρία GlaxoSmithKline, η οποία είχε παρουσιάσει κατακόρυφη πτώση, πέτυχε ένα άλμα ύψους 30% στα κέρδη στα 2,19 δις δολάρια. Η φαρμακευτική εταιρεία Roche, παρασκευάστρια του φαρμάκου Tamiflu, είδε τα κέρδη της 12 φορές μεγαλύτερα απ' ό,τι ήταν στο δεύτερο τρίμηνο του 2009 και πάει λέγοντας. Τώρα που η γρίπη έχει εξαφανιστεί πολύ πριν τις προβλέψεις, οι χώρες έχουν μείνει με εκατομμύρια αχρησιμοποίητες δόσεις στα χέρια. Οι γαλλικές και γερμανικές κυβερνήσεις έχουν ακυρώσει εκατομμύρια παραγγελίες εμβολίων. Το Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών δηλώνει τώρα ότι όλοι οι Αμερικάνοι πρέπει να λάβουν τη δόση, μια μετατόπιση από την αρχική θέση, σύμφωνα με την οποία οι ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως τα παιδιά, οι άρρωστοι, οι έγκυες και οι νοσοκόμες, πρέπει να κάνουν πρώτες το εμβόλιο. Γιατί όμως πρέπει να κάνουν όλοι το εμβόλιο, αφού η γρίπη φαίνεται να έχει υποχωρήσει; Στις 22 Ιανουαρίου, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξέδωσε μια ανακοίνωση αποκαλώντας τις καταγγελίες για ανεύθυνη τροφοδότηση τρόμου εκ μέρους του Οργανισμού «επιστημονικά και ιστορικά λαθεμένες». Η ανακοίνωση υπερασπίζεται τους αριθμούς που δημοσίευσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σχετικά με τα ποσοστά μετάδοσης, θνησιμότητας και τοξικότητας της γρίπης των χοίρων. «Ο πλανήτης περνά μια πραγματική πανδημία. Η περιγραφή αυτής ως κάτι ψεύτικο είναι ανεύθυνη και λαθεμένη. Καλωσορίζουμε κάθε νόμιμη διαδικασία αναθεώρησης που μπορεί να βελτιώσει τη δουλειά μας». Παλιότερα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας είχε ανταποκριθεί ελάχιστα στις καταγγελίες για διαφθορά, αλλά υπερασπίστηκε τον εαυτό του αφού αναγγέλθηκε η σύσκεψη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Στην ακρόαση, ο υπεύθυνος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για τη γρίπη, Dr Fukuda, αρνήθηκε τις κατηγορίες εναντίον του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. «Επιτρέψτε μου να επισημάνω ξεκάθαρα για τα πρακτικά: η πολιτική του Οργανισμού απέναντι στην πανδημική γρίπη και η δράση που αναλάβαμε δεν ήταν αποτέλεσμα κακής επιρροής από τη βιομηχανία φαρμάκων». Οι έρευνες πάνω στα λάθη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας θα απαιτήσουν πιθανώς βαθιά εισχώρηση στις μεθόδους στατιστικής τους για τη συλλογή πληροφοριών. Παρόλα αυτά δεν χρειάζεται εμπειρογνωμοσύνη για να δει κανείς ότι οι πληροφορίες των οργανισμών υγείας σχετικά με τον ιό Η1Ν1 ήταν άκρως παραπλανητικές. Πέρα από τις φτωχές εικασίες σχετικά με το πόσοι θα νοσήσουν, μια έρευνα που κυκλοφόρησε στις 7 Δεκεμβρίου από Πανεπιστήμιο της Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ, αποκάλυψε ότι τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών προέβλεπαν ποσοστά θνησιμότητας από τον ιό Η1Ν1 80 μέχρι 500 φορές υψηλότερα απ' ό,τι αποδείχτηκαν – με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να τα πηγαίνει ελάχιστα καλύτερα. Η έρευνα αποκάλυψε ακόμα ότι τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών προέβλεπαν ποσοστά σοβαρής ασθένειας από τον ιό από 7 μέχρι 9 φορές μεγαλύτερα από τα πραγματικά. Άλλη έρευνα που έγινε από τα Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών και δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine στις 31 Δεκεμβρίου, αποκάλυψε ότι η γρίπη των χοίρων ήταν πολύ πιο δύσκολο να μεταδοθεί απ' ό,τι είχε ειπωθεί αρχικά. Η δημόσια σύσκεψη για την εξέταση των κατηγοριών εναντίον του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν έργο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (PACE), η οποία εκπροσωπεί 800 εκατομμύρια ανθρώπους σε 47 χώρες. Έχοντας ιδρυθεί από διάφορα Ευρωπαϊκά έθνη το 1949 για την προώθηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το δημοκρατικό χαρακτήρα του νόμου, η σύσκεψη του Συμβουλίου στις 26 Ιανουαρίου περιελάμβανε αξιωματούχους του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ευρωπαίους φαρμακοποιούς και ιατρικούς εμπειρογνώμονες. Τα ευρήματα της PACE επρόκειτο να ανακοινωθούν στις 29 Ιανουαρίου, αλλά αυτό δεν έγινε ακόμα. Τα αρχικά αποτελέσματα είναι πιθανό να ακολουθηθούν από πιο λεπτομερείς μελέτες και από προτάσεις προς τις Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Η ακρόαση της PACE είναι η τελευταία μιας σειράς ερευνών για την ορθότητα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η οποία περιλαμβάνει επίσης μια έρευνα του κοινοβουλίου της Δανίας το 2009 για τη σχέση ανάμεσα στον ειδικό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, Albert Osterhaus, και τους παρασκευαστές των φαρμάκων για τον ιό Η1Ν1. Ο ρώσος δικηγόρος Igor Barinov ερεύνησε επίσης τις διασυνδέσεις μεταξύ του Οργανισμού και των παρασκευαστών των εμβολίων. Παρόμοιες κριτικές έχουν δεχτεί διάφοροι ειδικοί των κρατών, οι οποίοι έλαβαν οδηγίες για το πώς να αντιμετωπίσουν τη γρίπη των χοίρων από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Στη Γαλλία, η Υπουργός Υγείας Roselyne Bachelot οδηγήθηκε σε δίκη στις 4 Ιανουαρίου για τις παρατυπίες της εκστρατείας για τη γρίπη των χοίρων, στις οποίες περιλαμβανόταν η παραγγελία εκατομμυρίων περιττών δόσεων εμβολίων. Διαδηλώσεις για τις στατιστικές παρατυπίες έλαβαν μέρος στη Σκωτία και τον Καναδά. Το μεγαλύτερο ερώτημα που γεννάται από τα λάθος δεδομένα των οργανισμών υγείας και από την επίμονη αναφορά των κυρίαρχων ΜΜΕ σε αυτά είναι: Αν κάθε φορά που θα υπάρχει ένα ξέσπασμα γρίπης δημιουργείται ένα κλίμα υπερβολικών φόβων, όταν ο κόσμος χρειαστεί πραγματικά ένα εμβόλιο, ποιος θα πιστέψει εκείνους που φωνάζουν για το λύκο; Επιπλέον, αν οι παρασκευαστές φαρμάκων έχουν γίνει τόσο ισχυροί που μπορούν να διαστρεβλώσουν τις πληροφορίες των δήθεν ανεξάρτητων υπηρεσιών υγείας, όπως αποδεικνύεται, τότε πόσο εκτεταμένη είναι η επιρροή τους; Εάν οι έρευνες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου καταλήξουν στο ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σκόπιμα παρότρυνε την παράνοια του ιού Η1Ν1 για να βοηθήσει τις φαρμακοβιομηχανίες, θα μπορούσαν να προκαλέσουν αλλαγές στον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι λοιμώδεις ασθένειες. Οι πρωταρχικές ερωτήσεις στις οποίες οι ειδικοί θα πρέπει να απαντήσουν είναι πότε μια ασθένεια πρέπει πραγματικά να χαρακτηριστεί ως «πανδημία» και πόσο επικίνδυνη πρέπει να είναι μια ασθένεια για να ξεκινήσει μια παγκόσμια εκστρατεία εμβολιασμού. Είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί ότι η βιομηχανία φαρμάκων πλήρωσε τους επίσημους φορείς του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για να πουλήσουν τη γρίπη των χοίρων, οι ενδείξεις όμως για την απάτη αυτή είναι εμφανείς. […] Ο Νίκος Κυριάκου είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος στο American Prospect Online, Tom Paine.com, UPI, Inter Press Service κ.α.
Μετάφραση: Χρυσάνθη Καραβιτάκη Οι καταλήψεις των εργατών & το μέλλον της ριζοσπαστικής εργατικής δύναμης Συνέντευξη με τον ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ Φεβρουάριος 2010, Ντέιαν Κράουταμερ Β΄μέρος Οι IWW διαπιστώνουν ότι, ειδικά όσον αφορά το σωματείο των εργαζομένων στα Starbucks, η εταιρεία χρησιμοποιεί κάθε μέσο προπαγάνδας ενάντια στο σωματείο, λέγοντας κυρίως στους εργαζόμενους ότι δεν χρειάζονται το σωματείο. Είναι καλύτεροι εργάτες χωρίς σωματείο, αυτή είναι η γραμμή της Whole Foods. Σωστά. Χρησιμοποιούν φράσεις που προβάλλουν τη κοινωνική ευθύνη της εταιρείας και πολλές από αυτές είναι αποτελεσματικές. Πώς μπορούμε εμείς, ένα μικρό ανεξάρτητο σωματείο, να κινηθούμε ώστε να πολεμήσουμε τη δυσφημιστική προπαγάνδα για τα σωματεία; Θα πρέπει να πείσετε τον κόσμο να οργανωθεί και να του λέτε την αλήθεια. Δεν υπάρχουν μαγικά κόλπα. Χτυπητό παράδειγμα είναι η υπόθεση Caterpillar στις αρχές του 1990. Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα γιατί ήταν η πρώτη κατασκευαστική βιομηχανία που χρησιμοποιούσε απεργοσπαστικές τεχνικές τύπου Ρέιγκαν. Κάλεσαν παράνομα απεργοσπάστες για να διαλύσουν μια μεγάλη απεργία. Έγινε θέμα και στην εφημερίδα Chicago Tribune ότι οι εργάτες στο Peoria του Ιλλινόις έμειναν αβοήθητοι, όταν απεργοσπάστες διέλυσαν παράνομα την απεργία. Αυτή η πληροφορία είναι σημαντική από την άποψη ότι ολόκληρη η κοινότητα είχε οικοδομηθεί από το σωματείο, δηλαδή ήταν μια κοινότητα που στηρίζονταν στο σωματείο. Όταν όμως ήρθε η κρίσιμη στιγμή η κοινότητα δεν στήριξε το σωματείο. Αυτό είναι ενδιαφέρον και για τον Ομπάμα, αφού υποτίθεται ότι οργάνωνε την κοινότητα στο Σικάγο εκείνον τον καιρό. Είμαι σίγουρος ότι είχε διαβάσει το σχετικό δημοσίευμα στη Chicago Tribune, άρα ήταν ενήμερος για το περιστατικό. Όταν πήγε να δείξει την αλληλεγγύη του στο εργατικό δυναμικό, το πρώτο μέρος που επισκέφθηκε ήταν η Caterpillar. Αυτός δεν είχε ξεχάσει, όμως το εργατικό κίνημα δεν αντέδρασε. Ακόμη και ριζοσπαστικοί ιστορικοί του εργατικού κινήματος δεν θυμούνται. Στο κάτω κάτω έχουν περάσει μόνο 15 χρόνια και αυτό δείχνει πως η προπαγάνδα θριαμβεύει με πολλούς τρόπους. Θέλει πολλή δουλειά για να ξαναφτιαχτεί μια ισχυρή εργατική άμυνα, αλλά έχει συμβεί και στο παρελθόν. Στη δεκαετία του 1920 το εργατικό κίνημα είχε σχεδόν καταστραφεί ολοκληρωτικά, αλλά αναβίωσε στη δεκαετία του 1930 και έγινε αρκετά ριζοσπαστικό. Πράγματα μπορούν να συμβούν, αλλά όχι από μόνα τους. Τότε υπήρχε το Κομμουνιστικό Κόμμα που μιλούσε σωστά για τα πολιτικά δικαιώματα, για την εργατική δράση κ.ά, τώρα κάτι άλλο θα πρέπει να κινητοποιήσει τον κόσμο. Εντάξει, δεν μας χρειαζόταν η λατρεία της Ρωσίας, αλλά στο εσωτερικό είχε καταφέρει αξιόλογα πράγματα. Τα θυμάμαι αρκετά καλά από τη παιδική μου ηλικία, διότι οι γονείς μου ήταν άνθρωποι του σωματείου. Ο πατέρας σου ήταν στους IWW, σωστά; Ήρθε μετανάστης και δεν ήξερε καθόλου αγγλικά. Δούλεψε σε εργοστάσιο με απάνθρωπες συνθήκες. Αργότερα μου είπε ότι υπήρχε ένας τύπος που πηγαινοερχότανε και θεώρησε ότι ήταν καλός για τους εργάτες και έτσι υπέγραψε. Αργότερα κατάλαβε ότι ο τύπος ήταν από τους IWW. Δεν μετάνιωσε ποτέ που υπέγραψε. Απλώς δεν ήξερε τι συνέβαινε. Σε ποιο εργοστάσιο δούλευε; Δε ξέρω αν ήξερα και ποτέ (γέλιο) – σε ένα εργοστάσιο που εκμεταλλεύεται τον ανθρώπινο μόχθο στη Βαλτιμόρη. Ξέρω και από άλλους συγγενείς για την κατάσταση που επικρατούσε. Κάποιες γυναίκες στην οικογένειά μας ανήκαν στο σωματείο της Βιομηχανίας Γυναικείας Ένδυσης, ενώ οι άντρες της οικογένειας ήταν πωλητες ή δούλευαν σε παρόμοια πόστα. Έτυχε να ζω στη Φιλαδέλφεια, ενώ η υπόλοιπη οικογένεια ήταν στην Νέα Υόρκη. Ήμουνα σε θέση όμως να βλέπω τι έκανε το σωματείο γι' αυτούς. Τους έσωσε τη ζωή. Είχα δυο θείες μοδίστρες που ήταν άνεργες τη δεκαετία του 1930, όταν το σωματείο τους έδωσε ζωή. Είχαν μόνο δυο εβδομάδες στην Αμερική και το σωματείο τους πρόσφερε εκπαιδευτικά σεμινάρια και τα λοιπά. Ήταν μια πραγματική κοινότητα. Και ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος, όμως δεν νοιάζονταν για τη Ρωσία , αλλά για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ποια συμβουλή έχετε να δώσετε στις μελλοντικές γενιές των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (IWW- Wobblies); Ειδικά τώρα που οι οικονομικές συνθήκες που αντιμετωπίζουμε στη Δύση είναι δύσκολες; Απόψε όταν επιστρέψω σπίτι μου θα έχω λάβει 15 γράμματα από νέα παιδιά κυρίως, στα οποία δεν αρέσει η σημερινή κατάσταση και θέλουν να κάνουν κάτι γι' αυτήν. Μου κάνουν ερωτήσεις σχετικά με το τι τους συμβουλεύω να κάνουν ή τουλάχιστον τι να διαβάσουν κτλ. Δεν δουλεύει όμως έτσι το πράγμα. Εξαρτάται πάρα πολύ από το ποιος είσαι, τι αξίες έχεις, τι δεσμεύσεις, κάτω από ποιες συνθήκες ζεις, τι επιλογές είσαι πρόθυμος να κάνεις. Όλα αυτά καθορίζουν τη δράση σου. Παρόλα αυτά υπάρχουν ορισμένες γενικές ιδέες που πρέπει να θυμούνται οι άνθρωποι – ένα είδος αυταπόδεικτων αληθειών. Αξίζει να τις αναφέρουμε, γιατί συνεχώς κάποιοι τις πολεμούν. Πρώτα απ' όλα, μην πιστεύετε τίποτα από όσα ακούτε από τα συστήματα εξουσίας. Εάν ο Ομπάμα, το αφεντικό, οι εφημερίδες ή οποιοσδήποτε άλλος σας λέει ότι κάνει αυτό, εκείνο ή το άλλο, αγνοείστε το ή θεωρήστε ότι το αντίθετο ισχύει στην πραγματικότητα. Πρέπει να βασίζεστε στους εαυτούς σας και στους δικούς σας ανθρώπους. Θα νικήσετε με αγώνα και αυτό απαιτεί κατανόηση και σοβαρή ανάλυση των επιλογών και των συνθηκών, έτσι μπορείτε να κάνετε πολλά. Ένα επίκαιρο παράδειγμα είναι ο ξεσηκωμός μια μερίδας λαϊκιστών δεξιών. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο, ακόμη και στην αριστερά, να τους χλευάζουν, αλλά αυτή δεν είναι η σωστή αντίδραση. Αν τους παρατηρήσετε και τους ακούσετε σε εκπομπές στα ραδιόφωνα, θα δείτε ότι νιώθουν πραγματική αγανάκτηση. Ακούω αρκετά ραδιόφωνο και το βρίσκω ενδιαφέρον. Εάν βάλεις για λίγο στην άκρη τη γνώση που έχεις για τον κόσμο και μπεις στη θέση αυτών που ακούς να μιλάνε, θα τους καταλάβεις. Δεν έχω διαβάσει ποτέ σχετική μελέτη, αλλά θεωρώ ότι είναι άτομα εξαγριωμένα. Σκέφτονται ως εξής: «Πάντα έκανα το σωστό στη ζωή μου, είμαι θεοφοβούμενος Χριστιανός, είμαι Λευκός, Άνδρας, έχω δουλέψει σκληρά και κουβαλώ όπλο. Κάνω ό,τι υποτίθεται πως πρέπει να κάνω. Παρόλα αυτά με εμπαίζουν». Και πραγματικά τους κοροϊδεύουν. Για 30 χρόνια οι μισθοί τους είναι στάσιμοι ή έχουν μειωθεί, οι κοινωνικές συνθήκες έχουν χειροτερέψει, τα παιδιά τρελαίνονται, δεν υπάρχουν σχολεία, δεν υπάρχει τίποτα, άρα κάποιος πρέπει να κάνει κάτι γι' αυτούς και ψάχνουν να βρουν ποιος θα είναι αυτός. Ο Ρας Λιμπάου τους απάντησε: Είναι οι πλούσιοι φιλελεύθεροι που ελέγχουν τις τράπεζες, την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ, και αυτοί δεν νοιάζονται για σένα. Θέλουνε απλώς να τα ξεπουλήσουν όλα σε παράνομους μετανάστες, γκέι, κομμουνιστές κτλ.
Η αντίδραση απέναντι σε αυτούς τους αγανακτισμένους δεν θα πρέπει να είναι ο χλευασμός αλλά η αυτοκριτική. Γιατί δεν τους προσελκύουμε εμείς; Εμείς πρέπει να τους οργανώσουμε και όχι ο Ρας Λιμπάου. Υπάρχουν ιστορικές αναλογίες, δεν είναι βέβαια πανομοιότυπα φαινόμενα, αλλά με αρκετές ομοιότητες που δημιουργούν ανησυχίες. Σαν να πλανιέται στην ατμόσφαιρα κάτι από την πρώιμη περίοδο της Ναζιστικής Γερμανίας. Ο Χίτλερ ήταν ελκυστικός στις ομάδες που ήταν κατά παρόμοιο τρόπο αγανακτισμένες και τους έδινε παρανοϊκές απαντήσεις. Αλλά τουλάχιστον ήταν απαντήσεις. Κατηγορούσε Εβραίους και Μπολσεβίκους. Αυτοί ήταν το πρόβλημα. Οι Φιλελεύθεροι Δημοκρατικοί ασφαλώς και δεν θα πουν στον μέσο Αμερικάνο ότι «ναι, σε εκμεταλλευόμαστε λόγω των πολιτικών που εφαρμόσαμε και συντηρούμε όλα αυτά τα χρόνια». Δεν θα δοθεί τέτοια απάντηση. Και δεν παίρνουν απαντήσεις και από την Αριστερά. Αντίθετα, υπάρχει εσωτερική λογική και συνοχή στις απαντήσεις που παίρνουν από τον Λιμπάου, τον Γκλεν Μπεκ, και τους λοιπούς τύπους σαν και αυτούς. Και ακούγονται πειστικοί, έχουν αυτοπεποίθηση και μια απάντηση για όλα – παρανοϊκή απάντηση, όμως παραμένει απάντηση. Αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί θα είναι καθαρά δικό μας σφάλμα. Άρα, αυτό που πρέπει να γίνει είναι να σταματήσει ο χλευασμός αυτών τον ανθρώπων και να αρχίσουμε να τους συναναστρεφόμαστε, ώστε να αφουγκραστούμε τα παράπονά τους κα να τους δώσουμε μια λογική απάντηση: «να κάνετε κατάληψη στα εργοστάσια σας». Η Νταιάν Κραουτάμερ είναι μέλος των IWW και παραγωγός της ταινίας: «Νικάμε: Η Μάχη για να Οργανωθούν τα Starbucks». Για να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξη επισκεφθείτε τη σελίδα authoritysmashers.wordpress.com. Μετάφραση: Μαρία Πατεράκη Άλλο Πράγμα Είναι να Εκπαιδεύεις Κάποιον και Άλλο να τον Μορφώνεις Το σημερινό σχολείο-λύκειο αποτελεί προθάλαμο για το πανεπιστήμιο. Έτσι όμως ακυρώνεται ο βασικός σκοπός του σχολείου, να προετοιμάσει εμάς τους νέους για τη δύσβατη ζωή. Και αυτό θα επιτευχθεί, όταν το σχολείο αποκτήσει όχι εκπαιδευτικούς αλλά παιδαγωγούς, δασκάλους με ήθος, αγνότητα στην ψυχή και αγάπη για τα παιδιά. Αυτά και άλλα πολλά πρέπει να αλλάξουν, προκειμένου το σχολείο να μην εκπαιδεύει μόνο, αλλά και να μορφώνει τους σημερινούς μαθητές και αυριανούς πολίτες. Θα πρέπει να πάψει να είναι νοησιαρχικό και να αρτιώνει την προσωπικότητά τους. Κυριαρχεί η ημιμάθεια… Η πλειοψηφία των μαθητών διαχωρίζει τα μαθήματα σε «αναγκαία» και «μη», υιοθετώντας μια επιλεκτική στάση απέναντι σε ορισμένους κλάδους γνώσης και γι' αυτό κυριαρχεί ο αγνωστικισμός. Οι μαθητές κατ' ανάγκη στοχεύουν αποκλειστικά στην είσοδό τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και όχι στην απόκτηση ουσιαστικών, ωφέλιμων γνώσεων και αληθινής παιδείας, αποκτώντας έτσι μια χρησιμοθηρική αντίληψη για το σχολείο. Επιπλέον, το ισχύον σύστημα αποξενώνει το σχολείο από τους στόχους του, ενισχύει τη βαθμοθηρία και κατ' επέκταση τον ανταγωνισμό των μαθητών, γεννά αντιζηλίες και φθόνο, ενώ δυσχεραίνει τις φιλικές σχέσεις, εθίζοντας τους νέους από νωρίς στον ατομικισμό. Διδακτική διαδικασία… Λόγω του τρόπου με τον όποιο παραδίδεται το μάθημα, πολλοί μαθητές αντιμετωπίζουν το σχολείο ως καταναγκαστικό έργο, γεγονός για το οποίο ευθύνεται πρωτίστως το σχολείο, εξαιτίας και του πιεστικού αναλυτικού προγράμματος. Επίσης, αυτή η στερεότυπη μεθοδολογία της εκπαιδευτικής πράξης, στερεί από το μαθητή την πρωτοβουλία, ναρκώνει τη σκέψη του και κατευθύνει την έκφρασή του. Στα ίδια αποτελέσματα οδηγεί και η «δικτατορία» του ενός βιβλίου/συγγράμματος. Επειδή το σημερινό σύστημα εκπαίδευσης περισσότερο επιβάλλει παρά προωθεί τη γνώση, γεγονός απαράδεκτο, οι μαθητές αντιδρούν με άμεση ή έμμεση βία, όπως καταλήψεις και καταστροφές σχολικών κτηρίων, κάψιμο ή σκίσιμο σχολικών βιβλίων. Διδάσκοντες… Πολλοί εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν το λειτούργημά τους ως μια απλή βιοποριστική απασχόληση και αποποιούμενοι τον παιδαγωγικό ρόλο τους δημιουργούν μια «πελατειακή» σχέση μεταξύ διδάσκοντα και διδασκόμενου. Παράλληλα, πολλοί εκπαιδευτικοί είναι ημιμαθείς, γεγονός αδιανόητο για ένα εκπαιδευτικό σύστημα, ενώ συχνά το «αξιόλογο» εκπαιδευτικό προσωπικό εξομοιώνεται με το ακατάλληλο. Επίσης, αρκετοί απολαμβάνουν την ημιμάθειά τους, εξαιτίας της έλλειψης συστήματος ουσιαστικής αξιολόγησης και διακρίνονται για τη «δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία» τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, παρατηρούνται και καταγγέλλονται ακόμη και σήμερα περιστατικά άσκησης κυρίως ψυχολογικής αλλά και φυσικής βίας προς τους μαθητές, όπως επίσης και φασιστικές συμπεριφορές. Το κύρος των εκπαιδευτικών αποτελεί μύθευμα παλαιότερων εποχών. Το σχολείο οφείλει να καλλιεργεί την ευαισθησία, τη φαντασία και την υπεύθυνη κριτική σκέψη, ώστε να μπορεί ο αυριανός πολίτης να αντιτάξει την κριτική του σκέψη στα άλογα μηνύματα του μυθοποιημένου κόσμου μας. Το σχολείο θα πρέπει να πλάσει φιλομαθείς νέους, αφού φυσικά δώσει ένα τέλος στην αυταρχική εκπαίδευση και στον «ετσιθελισμό» που επιφέρουν και διαιωνίζουν το συντηρητισμό και την αντιδημοκρατικότητα. Πέννυ, Μαθήτρια Λυκείου Θεσ/νίκης |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου